“Het wordt niet iets statisch op een pop, maar levend, interactief en surrealistisch,” zegt Marlou Breuls. Ze heeft haar schetsontwerp voor een volumineus ‘body-related’ kunstwerk net gepresenteerd aan het R&D-breiteam. Het eindresultaat zal dit najaar in het TextielMuseum te zien zijn.
Marlou Breuls maakt jurken voor Björk en Sia, en outfits voor de Amsterdam Fashion Week en Disney. Haar werk staat op de cover van Vogue, W en Rolling Stone magazine, hing in het Royal Albert Museum en valt regelmatig in de prijzen. En toch voelt het als een eer om uitgenodigd te worden voor het maken van vrij werk in het TextielLab, vertelt zij: “Ik ben hier als AMFI-student heel vaak geweest; werken in dit lab was toen al iets wat op mijn verlanglijstje stond.” In december is zij begonnen aan het R&D-breiprogramma waarmee het TextielLab 3D-breien naar een volgend niveau wil tillen. Breuls is een van de drie kunstenaars die samen met een productontwikkelaar op onderzoek uitgaat naar gebreide sculpturen. Het werk dat Breuls met haar studio House of Rubber maakt, sprak het selectieteam aan vanwege het experimentele karakter, niet alleen op het gebied van materialen, kleuren en volumes, maar ook wegens de statements die ermee gemaakt worden.
Het kwetsbare lichaam
Dat alles past goed bij het thema van de tentoonstelling ‘VOLUME – TRANSFORMING IDENTITIES’, waar alle drie de R&D-kandidaten een kunstwerk voor gaan maken. In deze najaarsexpositie draait het om het gemanipuleerde, al dan niet ‘perfecte’ lichaam, waarbij het spel van extreme uitvergroting en het creëren van hybride lichamen centraal staat. Daar gaat Breuls het komende jaar een geheel eigen invulling aan geven. Haar getufte masterpiece Lady in Rug, dat vorig jaar hoge ogen gooide in de internationale kunstwereld, laat zien hoe zij tot de verbeelding sprekende vormen letterlijk tot leven brengt. Met dit 12 vierkante meter grote kleed waar een zichtbaar ademende vrouw uit omhoog komt, zoekt Breuls de grenzen tussen mode, object en het menselijk lichaam op. Het thema waarmee zij in het TextielLab aan de slag gaat is ‘The Vulnerable Body – Protecting the Body’; ze is gevraagd met haar nieuwe werk een uitspraak te doen over de kwetsbaarheid van het lichaam en de relatie tussen mens en technologie.
Materiaal menselijk maken
Met haar sculpturale benadering creëert Breuls sprankelende werelden op het overgangsgebied tussen mode en beeldende kunst. En daar voegt ze graag wat beweging aan toe: “Mijn fascinatie ligt bij het vermenselijken van materialen en objecten. Het nabootsen van een ademhaling, het gevoel van menselijke huid, de suggestie van ledematen waar leven in zit.” Momenteel is ze artist in residence bij het EKWC, waar ze die fascinatie loslaat op klei: kan klei bewegelijk en vloeibaar blijven en zelfs ademen? Iets vergelijkbaars wil ze in april – als ze klaar is bij het EKWC – verkennen met garens op de gloednieuwe vlakbreimachine in het TextielLab. Hoe kun je een breiwerk tot leven brengen? En hoe verwerk je er dan ook nog je eigen handschrift in?
De eerste stalen van Marlou Breuls in aanloop naar de schetsvoorstellen voor een nieuw 3D-gebreid werk. Foto: Patty van den Elshout
“Mijn fascinatie ligt bij het vermenselijken van materialen en objecten”
Marlou Breuls
Klein handje
Samen met productontwikkelaar Damien Semerdjian heeft ze al een beginnetje gemaakt bij het oppakken van die vragen. Ze hebben in december en januari samen vier testdagen gedraaid om af te tasten wat er mogelijk is. Er lig al een reeks kleine stalen met bollingen, lussen en plooien klaar voor het vervolg in april. Ze hebben een plissétechniek uitgeprobeerd waarbij je de stof ver kunt uitrekken en weer in de originele vorm kunt laten terugspringen. Weer andere stalen spelen met de tegenstelling tussen strak en organisch, transparant en niet-transparant. En er is ook gekeken naar plastische details: “Ik heb Damien bijvoorbeeld gevraagd of hij een klein handje met nagels en al uit het breisel kan laten komen.” Zo zijn al in een vroeg stadium materialen en mogelijkheden uitgeprobeerd. Eind februari heeft Breuls twee schetsontwerpen voor ruimtevullende, bewegende installaties gepresenteerd aan het begeleidende team vanuit het museum en lab. Zonder al te veel details prijs te willen geven, kan ze wel al zeggen dat het in ieder geval interactief en surrealistisch wordt. “Niet iets statisch op een pop, maar een levend kunstwerk dat mensen weet te vangen.”
Extreem 3D
Ze is benieuwd hoe 3D het uiteindelijk kán op de gloednieuwe vlakbreimachine, die speciaal voor dit nieuwe Research & Development-traject is aangeschaft. Daarvoor is ze aangewezen op productontwikkelaar Damien Semerdjian, het creatieve brein achter de machine, die haar ideeën gaat vertalen in steken. De zogenoemde S-machine heeft meer functionaliteiten die extremere 3D-vormen mogelijk maken, vertelt Semerdjian. “Ik heb het niet over naadloos, maar echt over een vorm met drie assen.” Samen met productontwikkelaar Sarena Huizinga heeft hij deze Nieuwe Stoll een jaar geleden bij Stoll in Duitsland uitgeprobeerd. De extra functies van de machine zijn dus geen verrassing meer, maar hoe ver je daarmee kunt gaan en wat dat kan opleveren zal het komende jaar blijken.
Marlou Breuls en Damien Semerdjian bij de nieuwe S-machine. Foto Patty van den Elshout
Gerecyclede PET-garens
De eerste verkenning heeft ook een nieuwe insteek op het gebied van duurzaamheid opgeleverd. Terwijl Breuls zich tot nog toe in het beginstadium van haar projecten niet wilde laten beperken door een keuze voor duurzaam materiaal, heeft zij besloten die duurzaamheid nu eens wél als uitgangspunt nemen. Ze is al bij de nieuwe garenadviseur Lise Brunt geweest en heeft haar keuze laten vallen op gerecyclede PET-garens. “Ik hou van glad en glimmend, iets dat eruitziet alsof het nat is. Gesmolten, maar toch solid. Bovendien geeft glans een heel mooi effect bij beweging. Laat recycled PET nou net die look hebben, dus dat komt heel goed uit.”
Marlou Breuls zoekt gerecyclede polyester garens uit in het garenmagazijn van het TextielLab. Foto: Patty van den Elshout
Tekst: Willemijn de Jonge
