Nu het academiejaar is begonnen, is er weer plek in het lab voor een nieuwe lichting afstudeerders. Er zijn in totaal twaalf plaatsen beschikbaar voor studenten die hun afstudeerproject bij ons willen komen breien of weven. Binnenkort selecteren we de eerste zes projecten voor ontwikkeling in november, december en januari. De deadline hiervoor is op 1 oktober, dus snelle beslissers kunnen nog een aanvraag indienen. Wie in de zomer afstudeert, kan ook nog een aanvraag doen voor 1 maart, om in april, mei of juni bij ons aan de slag te gaan. Alle ins en outs vind je op deze pagina. Om een idee te geven van wat een werkperiode in het TextielLab kan opleveren, hieronder vier uitgelichte afstudeerprojecten uit het afgelopen jaar.

Madelon Verbeek met Å bli varm i trøya in het TextielLab. Foto’s: Josefina Eikenaar

Warme fresco

Madelon Verbeek behaalde haar master aan de Academie voor Schone Kunsten in Oslo met het project ‘Å bli varm i trøya’. Dat laat zich vertalen als ‘warm worden in de trui’, een Noors gezegde over je ergens thuis gaan voelen. Verbeek, die verhuisde van Tilburg naar Oslo, keerde voor de ontwikkeling van haar afstudeerproject terug naar haar oude woonplaats. In het TextielLab realiseerde zij samen met productontwikkelaar Matilde Vandenbussche een gigantische textiele ‘fresco’ op de rondbreimachine, waarin de schilderachtige kwaliteit van het originele beeld werd behouden. Het kleed van ruim 8 meter lang gaat over het hebben van twee thuisplekken, en het dilemma van blijven of gaan en de kunst om ergens te aarden. Het werd tentoongesteld in het Kunsternes Hus in Oslo. Verbeek won er twee beurzen mee in Noorwegen.

Symbiosis of Things van Valentin Avon. Foto’s: Michelle Baggerman

Inslag van metaal

De Franse ontwerper Valentin Avon studeerde af aan de Design Academy Eindhoven met Symbiosis of Things. Het project laat zien dat symbiose over veel meer kan gaan dan levende organismen. Een ketting van polyester en een inslag van koper en rvs gaan een intrigerende relatie met elkaar aan, waaruit een nieuwe vormtaal ontstaat. Wat van de weefmachine komt kan gevouwen worden als stof, maar ook gevormd worden als metaal. In samenwerking van productontwikkelaar Marjan van Oeffelt is een ijzersterk weefsel ontwikkeld dat kan worden toegepast in meubels, objecten en kleding. Het metaalgaren is zowel esthetisch als functioneel interessant: het zorgt voor een bijzondere glans, speelt met het licht dat erop valt, en zorgt er ook voor dat het weefsel op zichzelf kan staan. Symbiosis of Things is een van de twintig genomineerden voor de Dorothy Waxman Prize.

Batu dan Banjir van Miranda Devita Kistler. Foto’s: Miranda Devita Kistler

Gebreide watervlekken

De Zwitsers-Indonesische Miranda Devita Kistler studeerde af aan de KABK in Den Haag op het project Batu dan Banjir (of Stone and Flood), waarin fotografie een grote rol speelt. In een cross-over tussen fotografie en textiel, werkte ze samen met productontwikkelaar Yani Chuang op de rondbreimachine. Samen vertaalden ze een oude, door overstroming nat geworden foto van haar oma in Indonesië naar een gebreid wandkleed. De foto is doorgelopen, het beeld is vervaagd en zit vol watervlekken. Die zijn met zorg in het kleed overgenomen, waarbij gebruik is gemaakt van transparant monofilament en lange flotteringen. Batu dan Banjir gaat over erosie in zowel letterlijke als figuurlijke zin: door te foto aan te tasten laat het water ook de herinnering vervagen. Het werk was tot voor kort te zien bij Galerie Ron Mandos, op de tentoonstelling ‘Best of Graduates 2024’ in Amsterdam. Nu hangt het tot half oktober in de Amsterdamse Melkweg op ‘Arty Party: Photography Graduates 2024’.

Thea Brandauer voor REWOVEN – Athena’s Peplos in het Museum für Kunst und Gewerbe Hamburg. Foto: Henning Rogge

Altijd feest

In het Museum für Kunst & Gewerbe (MK&G) in Hamburg hangt het geweven afstudeerwerk van Thea Brandauer: REWOVEN – Athena’s Peplos. Ze maakte het in opdracht van het museum voor de tentoonstelling ‘Feste Feiern!’, over het belang en de betekenis van feesten door de eeuwen heen. Het ontwerp is een hedendaagse interpretatie van de mythologische motieven op een Griekse vaas van 350 jaar voor Christus. Brandauer vulde de ontbrekende delen van de vertelling zelf aan op basis van een grondige analyse van de oude tekeningen, die volgens een vast systeem bleken te zijn gemaakt. Ze abstraheerde de figuren en maakte haar eigen visuele systeem gebaseerd op geometrische knipsels. De wens om dit in een geweven stof te vertalen is niet toevallig; de motieven zouden oorspronkelijk afkomstig zijn van een mantel (peplos) die in de oudheid tijdens de jaarlijkse stadsfeesten rondom het Athena-beeld op de Akropolis werd gedrapeerd. Brandauer studeerde op het werk af aan de Hamburg University of Applied Sciences.

Tekst: Willemijn de Jonge