Met stageplekken bij alle technieken slaat het TextielLab een brug tussen vakopleidingen – zowel hbo als mbo – en de praktijk. Door een aantal maanden mee te draaien met de professionals in het lab, leren stagiairs de kneepjes van het vak en raken ze meteen wegwijs in de wereld eromheen. Stagiairs maken hier alle aspecten van het ontwikkelproces mee: van het eerste idee waarmee een ontwerper naar het lab komt tot de uitwerking van het concept, het aanvullende onderzoek in de Sample Studio en collectie, het proces van garens en technieken kiezen, de samenwerking met productontwikkelaars en techneuten, en de afwerking en presentatie van het eindproduct.

Stagiair wordt begeleider

“Wij zien stagiairs als volwaardige medewerkers,” zegt Hebe Verstappen, hoofd van het TextielLab. “Je doet hier als stagiair zelfs mee aan de visiebijeenkomsten, waarin besproken wordt waarom we een project wel of niet aannemen.” Ze benadrukt dat je als stagiair in de rol van begeleider kruipt. Je moet het dan ook leuk vinden om een idee van een ander vorm te geven en daarvan te leren. Maar dat leren gaat wel twee kanten op: in het lab staan ze open voor de input van de nieuwe garde ontwerpers. Zo is bij assemblage onlangs nog een naaimachine aangeschaft met een bijzonder voetje, omdat een stagiair van het roc daar iets over vertelde. En studenten zijn ook vaak goed op de hoogte van nieuwe duurzame materialen, waar de garenspecialist altijd oren naar heeft.

Beste leerbedrijf

Het labteam is er trots op dat ze vorig jaar in de top 3 van beste leerbedrijven stonden. “Wij zijn echt ingericht als opleidingsplek,” zegt Verstappen. “Omdat we gesteund worden door de overheid, kunnen we de ruimte geven aan werkend leren. Er is aandacht voor iemands ontwikkeling, zonder de prestatiedruk van een commercieel bedrijf.” Dat neemt niet weg dat de stagiairs die hier werken zeer gedreven zijn. Lynn Biesmans, die aan de Academy of Fine Arts and Design in Maastricht studeert, wist na één studiebezoek aan het lab al dat ze hier stage wilde lopen. Zij werd zo enthousiast van die ene dag proeven maken op de weef- en breimachines, dat ze er zelfs een halfjaar studievertraging voor over had. In december begon zij bij de techniek breien, waar zij net zes maanden heeft meegedraaid met alle dagelijkse bezigheden.

Meelopen met profs

“Ik heb hier zoveel geleerd,” zegt Biesmans. “Hoe het museum in elkaar zit, hoe je de machines bedient, in een team samenwerkt, of een product mooi repareert en afwerkt.” Ze maakte tijdens haar stageperiode het hele proces van Sangmin Oh mee, voor de doorontwikkeling van twee van zijn Knitted Lights, die hij net in Milaan gepresenteerd heeft. Maar ze werkte bijvoorbeeld ook mee aan de jurk van gerecycled plastic van Jef Montes, en de plaids van Sigrid Calon en Simone Post voor het eigen label dat in de museumwinkel wordt verkocht. En overal waar ze haar hulp konden gebruiken: van vlakbrei-, naar rondbrei- en sokkenbreimachine. “Het leuke is dat er echt om mijn feedback werd gevraagd, ik werd betrokken bij beslissingen.”